[Georgia Lanaghan]

Cytuj

Post (04 maja 2021, 23:18)

— 18 —

..........Każdy wie, że w dzisiejszych czasach internet i zasięg, to bardzo ważna rzecz w życiu człowieka. Bez tych dwóch ani rusz, no nic bez nich nie zrobisz — rachunków nie zapłacisz, nie umówisz się na spotkanie z koleżanką, nie obejrzysz czegoś dobrego, bo przecież w kablówce samo gówno leci. Niby da się przeżyć, ale jest zdecydowanie trudniej.
..........Nic dziwnego, że kiedy zarówno jedno, jak i drugie zaczyna świrować w jej dzielnicy po uszkodzeniu nadajnika, trochę się z tego powodu denerwuje. Wszystkie plany na weekend bowiem poszły się, krótko mówiąc, jebać. A miała nadrobić serial, miała zrobić zakupy przez internet, miała obejrzeć wysłane przez jej koleżankę zdjęcia z Europy. Jeszcze z pierwszej, jak i trzeciej rzeczy jest w stanie zrezygnować, bo nic się nie stanie, jak nie obejrzy ani serialu, ani zdjęć, ale zakupy to bardzo ważna dla niej rzecz. A jak ma je zrobić, skoro internet muli tak mocno, że kupno wszystkiego, co sobie zaplanowała, zajęłoby jej wieki?
..........Z niezadowoleniem zamyka swojego laptopa, po czym wsadza go do torebki, którą zarzuca na ramię, jednocześnie zgarniając ze stołu kluczyki do samochodu. Nie ma innego wyjścia, jak znaleźć miejsce, w którym internet działa dobrze i, przede wszystkim, szybko. Odpadają więc wszelkie kafejki z wi-fi, którym trzeba się dzielić z niemal każdym klientem.
..........Przez moment, siedząc w aucie, zastanawia się, gdzie mogłaby pojechać — kogo mogłaby nawiedzić i wyżebrać trochę czasu z ich wi-fi. Z Reedem wciąż ma ciche dni, Sven jest pewnie w pracy, tak samo, jak Negan. W końcu jednak do jej głowy wpada jedna osoba. Odpala więc auto, po czym wykręca w kierunku Skyline Forest, licząc na to, że zastanie Barty’ego w domu i nie przeszkodzi mu w niczym ważnym. I niby mogłaby go uprzedzić, że za parę minut u niego będzie, ale stwierdza, że nie ma na to czasu. Jak go nie będzie, to wtedy będzie myśleć, co dalej.
..........Raptem parę minut później staje przed domem Eldridge’a, dzwoniąc dzwonkiem do drzwi. Wciąż jest dość wcześnie, więc istnieje naprawdę niewielka szansa na to, że mężczyzna śpi, ale za to duża, że w ogóle może go u siebie nie być. Chwilę później słyszy jednak szczęk zamka, a potem drzwi stają otworem.
..........— Cześć, Barty — wita się z mężczyzną, uśmiechając się do niego uroczo. Już od progu można zauważyć, że czegoś od niego chce. — Słuchaj, jest sprawa. Odkąd padł nadajnik, jest słabo u mnie z internetem, a muszę kupić parę rzeczy. Byłbyś tak dobry i pozwolił mi skorzystać ze swojego wi-fi? Obiecuję, że zajmie mi to góra pół godziny — mówi prosto z mostu, nie mając zamiaru wciskać mu kitu, że była w sąsiedztwie i postanowiła go odwiedzić. Bo i po co?

Barty Eldridge

[Barty Eldridge]

Cytuj

Post (06 maja 2021, 13:58)

005

outfit

Jeśli szło o pracę w stoczni, to w ostatnich dniach Barty stał się naprawdę straszny pod tym względem. Zwlekał z pojawianiem się w niej jak tylko mógł, pod naprawdę wieloma, głupimi pretekstami. A to upili się z Frances, a to poszedł na zawody wędkarskie, a to kot mu się źle czuł i nie mruczał jak wcześniej, każda wymówka była dobra, żeby się tam nie pojawiać, a jego głowa zaczęła snuć plan zatrudnienia kogoś do zarządzania tym wszystkim, skoro sam Barty nie znał się na tym kompletnie. Czuł się często jak idiota, kiedy przychodził i nie miał zielonego pojęcia co się dzieje, stąd też zaczął unikać stoczni niczym ognia (cóż za ironia losu).
Zamiast biegania tego ranka, wybrał najpierw poćwiczenie na swojej własnej siłowni (ach te bogole), a następnie chciał trochę pograć w snookera. Nie spieszył się z niczym, dokładnie wykonywał ćwiczenia, słuchał swojego ciała i tego, na jak wiele mógł sobie pozwolić, aby nie zamęczyć się na śmierć i mieć jeszcze energię na podejście do stołu. Po ćwiczeniach ruszył jeszcze pod prysznic, pod którym spędził odrobinę więcej czasu, dając sobie szansę na odpoczynek i rozluźnienie mięśni, po czym poszedł do garażu, w którym to stał stół do snookera. Wszystko było już rozstawione i przymierzał się do pierwszego uderzenia, kiedy to doleciał do jego uszu dzwonek do drzwi. Kierując się do nich zgarnął, jak to miał w zwyczaju, swojego kota na ręce. Skurczybyk kochał uciekać, kiedy tylko drzwi się otwierały, dlatego też Barty wolał go pilnować i mieć pod ręką, niż później ganiać po podwórku i modlić się, żeby przypadkiem nie wybiegł na ulicę i nie wpadł nikomu pod koła.
Spojrzał na Georgie mocno zaskoczony, a to zaskoczenie wcale nie mijało wraz z wyjaśnieniem przez nią celu wizyty. Nigdy nie sądził, że ich znajomość jest na tyle zażyła, żeby to właśnie jego odwiedzała ze względu na brak internetu, a tu proszę, ku zaskoczeniu Barty’ego właśnie stała w jego drzwiach jak gdyby nigdy nic. – Zapraszam – odsunął się, robiąc jej miejsce w drzwiach, a kiedy już pojawiła się w środku zamknął je za nią i puścił kota, nie chcąc go dłużej trzymać skoro już mu się wyrywał niezadowolony ze swojej pozycji. – W kafejkach zabrakło miejsc? – dopytał uszczypliwie, kierując się do kuchni, w której to zabrał się za przyrządzanie herbaty. Czy tego Gigi chciała, czy też nie, była w domu rodowitego Brytyjczyka, herbatę tutaj piło się częściej niż wodę.

Georgia Lanaghan

[Georgia Lanaghan]

Cytuj

Post (16 maja 2021, 15:23)

..........Fakt, ich znajomość nie jest zbyt zażyła. W zasadzie w miasteczku mieszka pewnie dziesiątki osób, do których mogłaby przyjść z tą samą prośbą i niewątpliwie z uśmiechem na twarzy by jej pomogły. Co do Barty’ego nie miała tej pewności, a nawet jeśli postanowi ją wpuścić, niewątpliwie nie obejdzie się bez drobnych uszczypliwości — z obu stron. Prawda jest jednak taka, że nigdy jej to nie przeszkadzało, a wręcz bawiła się niesamowicie dobrze podczas tych ich niewielkich, raczej zabawnych sprzeczek. Dlatego potrzeba internetu nie jest jedynym powodem, dla którego postanowiła go odwiedzić — kolejnym jest fakt, że ostatnio trochę się nudzi, a towarzystwo Eldridge’a zawsze zapewnia odrobinę zabawy. No i herbata! Nie zapominajmy o herbacie. Była pewna, że zostanie nią poczęstowana, bo niczego innego po Brytyjczyku nie można się spodziewać, a Gigi (choć Brytyjką nie jest) herbatę uwielbia.
..........Nic dziwnego, że kiedy mężczyzna wpuszcza ją do swojego domu, jej uśmiech się poszerza. Oczywiście widzi na jego twarzy zaskoczenie, które wcale ją nie dziwi, bo zdecydowanie nie są na tyle blisko, by wpadać do siebie raz na kilka dni na herbatkę, wymieniając się plotkami. Wciąż jednak znajomymi są, więc to nie tak, że postanawia nawiedzić kompletnie obcego człowieka w jego własnym domu. Dlatego bez wahania wchodzi do środka, rozglądając się przy okazji z zaciekawieniem dookoła. Jego willa jest zdecydowanie większa i bardziej okazała od jej skromnego domu, ale jeśli miałaby być szczera, w ogóle nie jest w jej guście. O wiele bardziej woli mniejsze i bardziej przytulne wnętrza, szczególnie że mieszka sama i w tak wielkiej rezydencji czułaby się o wiele samotniejsza, nawet z Milo u boku.
..........— Daj spokój, wiesz jak wolno chodzi tam internet przy tylu klientach? — prycha, kręcąc głową i odprowadza wzrokiem kota, którego chętnie by pogłaskała, gdyby nie rzucił się do ucieczki, kiedy tylko został odstawiony na ziemię. Rusza za nim do kuchni, w dłoni wciąż dzierżąc swoją torebkę, do której udało jej się upchnąć laptopa. — No co? Nie cieszysz się na mój widok? — śmieje się i daje mu kuksańca w bok, po czym siada przy kuchennej wysepce, wyjmując z torebki laptopa. — To może być idealna okazja do tego, aby trochę lepiej się poznać — dodaje z odrobiną ironii, odrzucając długie włosy na plecy, by przypadkiem jej nie przeszkadzały.

Barty Eldridge

[Barty Eldridge]

Cytuj

Post (02 cze 2021, 19:38)

Tworząc listę osób, z którymi Barty posiada jakkolwiek zażyłe relacje daleki od stawiania Georgii gdzieś wysoko na pierwszych miejscach by był. Relacja opierająca się na uszczypliwościach, zgryzocie i wytykaniu, że pies kobiety okazał się agresywny w stosunku do jego kota nie wydawało się czymś, co umacnia relację i sprawia, że jej zażyłość wzrasta. Lekko potarł się dłonią po karku, zastanawiając się, co zazwyczaj w takiej sytuacji robią ludzie, choć musiało temu wszystkiemu daleko być od standardów odwiedzin niezbyt bliskich osób.
Ostatnio, kiedy miał odwiedziny, albo kończyło się to byciem pijanym, albo wplątanym w dziwną sytuację, z której niewiele co pamiętał i bał się odrobinę jak tym razem się to zakończy. Nie planował alkoholu wyciągać tego dnia z barku, w zasadzie zbliżanie się do tego mebla stało się zakazane w odczuciu Barty’ego, jeśli nie chciał po raz kolejny zaliczyć (ironia losu z tym słowem w tym miejscu) jakiegoś upokarzającego zdarzenia. Fakt, że nie pamiętał co działo się między nim i Frankie nie sprawiał, że czuł się mniej przeczołgany przez życie, tylko pogarszał jego i tak, jak mu się wydawało w tym momencie beznadziejną sytuację.
Wzrokiem odprowadził kota, który wyraźnie czymś poruszony gdzieś w salonie popędził, jak na prawdziwego pana tego domu przystało. – Nie wiem, nie byłem w kafejce od dwa tysiące trzeciego. – jak wynikało z jego obliczeń, mniej więcej w tamtym momencie doczekał się internetu w domu, na tyle szybkiego, że odwiedzanie miejsc publicznych oferujących ten wynalazek stał się w życiu Barty’ego zbędny. A potem rozpoczął karierę, wiec czasu nawet mu brakowało na włóczenie się po miejscach innych niż sale do gry, hotele i restauracje gwarantujące coś pożywnego do zjedzenia. Po przyrządzeniu herbaty jeden z kubków postawił przed kobietą, a zaraz z nim słoiczek z miodem, cukrem, a także cytrynę i mleko. Sobie dolał tego ostatniego, czekając lekko niecierpliwie na reakcję pełną zaszokowania? Obrzydzenia? – Proszę bardzo, pijam herbatę z mlekiem, rybę z frytkami, oglądam wystąpienia rodziny królewskiej i jestem team Pałac Buckingham, a nie Harry i Meghan. – wymienił prawie że na jednym tchu, siadając na jednym z miejsc przy kuchennej wyspie. Czekał, skoro on podzielił się garścią wiedzy o sobie to liczył, że Gigi uraczy go tym samym.

Georgia Lanaghan

[Georgia Lanaghan]

Cytuj

Post (09 cze 2021, 14:13)

..........Najprościej byłoby pójść do Reeda — i niewątpliwie tak by właśnie zrobiła, gdyby nie to, że parę dni wcześniej okropnie się z nim pokłóciła; tak, jak jeszcze nigdy. Nie zamierza się więc do niego na razie odzywać, a on chyba do niej, co bardzo jej się to nie podoba, ale cóż może poradzić? Jej duma rządzi się swoimi sprawami, poza tym może taka przerwa od siebie dobrze im zrobi? Przemyślą swoje zachowanie, by koniec końców paść sobie w ramiona i wszystko wybaczyć. A przynajmniej ma nadzieję, że tak właśnie będzie, bo nawet nie chce się zastanawiać, jak jej życie wyglądałoby bez niego. Co prawda przeżyła bez jego osoby niemal dwadzieścia osiem lat swojego życia, ale przez ostatni rok stał się najważniejszą osobą w jej życiu. Nic dziwnego, że boi się, że go straci.
..........Ma jednak wrażenie, że gdyby nie ten nieszczęsny wieczór, który spędzili w jej domu na piciu i grach, nic takiego by się nie wydarzyło. Jej serce nie zabiłoby mocniej, nie poczułaby się aż tak zdradzona, gdy dowiedziała się, że Reed nie mówi jej jednak wszystkiego. W końcu nie ma takiego obowiązku, tak? A jednak ma wrażenie, że to wszystko jest o wiele bardziej skomplikowane. Nie tylko Barty więc ma w głowie chaos, choć akurat w jej przypadku alkohol — całe szczęście! — nie za dużo miał z tym wspólnego. Szczególnie że zawsze starała się z nim nie przesadzić, aby właśnie nie zrobić rzeczy, których później by się wstydziła albo żałowała. Ale czy to ją powstrzymuje przed podejmowaniem niekiedy nieprzemyślanych decyzji? Nie, skądże. Nie potrzebuje alkoholu, aby zrobić głupstwo. Zdecydowanie jednak nie przyszła tutaj po to, aby jeszcze bardziej skomplikować sobie życie — po prostu potrzebuje cholernego internetu, a jeśli może przy tym trochę powkurzać Barty’ego, to dlaczego nie?
..........— Ja też nie, ale byłam w zwykłych kawiarniach i nie raz próbowałam użyć tam internetu. Nie da się, mówię ci — mówi, włączając swojego laptopa, po czym wklepuje hasło do swojego konta. — Poproszę hasło — odzywa się po chwili, popychając komputer w jego kierunku, aby mógł wpisać ciąg znaków, dzięki którym jej laptop uzyska dostęp do jego cennego wi-fi. Sama zaś przysuwa sobie kubek z herbatą, dodaje trochę miodu, potem cytrynę, na koniec mieszając wszystko łyżeczką. — Och, czyli Brytyjczyk pełną gębą, co? — śmieje się, ale nie zamierza się krzywić, gdy widzi, jak dolewa do herbaty mleka. Nie wie, jak można to pić, ale kto co lubi, tak? Zdążyła się zresztą przyzwyczaić, że ludzie z Wielkiej Brytanii tak właśnie ten napój piją, więc już nawet nie robi to na niej wrażenia.

Barty Eldridge

[Barty Eldridge]

Cytuj

Post (23 cze 2021, 10:21)

Pukanie do drzwi było zaskakujące i osoba, która się pojawiła za nimi również, oczekiwał przecież, że co najwyżej Frances na nowo wpadnie do niego i może, jakimś magicznym sposobem, uda im się na nowo nawiązać porozumienie, choć delikatną jego nić. Nic tego nie zapowiadało, to Georgia go odwiedziła, nie panienka Steinhart, z czym musiał przejść do porządku dziennego czy mu się podobało to, czy wręcz przeciwnie. Bał się, co też dalej będzie miało miejsce między nimi, przecież do tej pory byli tylko przyjaciółmi, jego uczucia nie zmieniały w tej kwestii nic. Ukrywał je skrzętnie w sobie i starał się, aby żadna osoba nie była w stanie ich dostrzec. Frances chyba wciąż nie wiedziała, co było dla niego plusem sytuacji. Minusem było to, że alkohol pchnął ich w jakieś rejony, których nie dało się dostrzec przez całkowitą pustkę w głowie. Przypomnienie sobie, co wtedy miało miejsce było jedynym, o czym Barty w tym momencie marzył; podświadomość szeptała, że na pewno poszli ze sobą do łóżka, lecz odpychał ją uparcie, woląc wierzyć, że żadnych zbliżeń poza przytulaniem się nie było.
– Po co w takim razie chwalą się szybkim internetem, skoro szybkie to jest jedynie zniechęcenie do nich za oszukiwanie klientów? – nie było to pytanie, które miało otrzymać odpowiedź, nie podejrzewał, że Georgia będzie w stanie mu udzielić odpowiedzi na nie. Rzucał je bardziej w eter, licząc, że pewnego dnia pozna kogoś prowadzącego taki lokal i dowie się, jakie kary płacono za sprzedawanie takich fałszywych informacji klientom. – mmccDTUQM9 – wyrecytował, z lekko złośliwym uśmiechem na ustach. Był pewien, że będzie poproszony o powtórzenie tego, nie podejrzewał, żeby Georgia miała tak doskonałą pamięć, żeby zakodować to w sekundę. Ruszył więc do lodówki i ściągnął z niej kartkę, a następnie napisał na niej starannie wszystkie litery i cyfry. – Proszę. – podsunął jej hasło, mając nadzieję, że ten lekki żart z jego strony nie sprawi nagle nie wiadomo jakiej awantury. Nie miał szczerze sił na kłócenie się obecnie z kimkolwiek. – Są dni gdy żałuje, że stamtąd wyjechałem. Szczególnie jak w barach wyśmiewają się gdy poproszę butelkę wody. – za pierwszym, drugim i trzecim razem być może było to zabawne, lecz teraz? Irytowało go to bardzo mocno i musiał mocno walczyć ze sobą, by nie reagować opryskliwymi komentarzami na ten jakże żałosny pokaz z ich strony.

Georgia Lanaghan