[bentley westfield]

Cytuj

Post (23 cze 2021, 10:26)

#1

outfit

Tak, to miasto zdecydowanie nie skończyło z nim.
Zainicjowana wiosną ucieczka w wielkim stylu naprawdę była spektakularna, to musiał sobie przyznać. Nie wpadł jeszcze na to, ale ja mogę powiedzieć, że zrywając większość bliskich relacji i wyjeżdżając stąd z hukiem prawdopodobnie czuł się na wzór profesor McGonagall rzucającą zaklęcia chroniące Hogwart. Było to może odrobinę pokrętne, bo w odróżnieniu od niej, Bentley nie robił nic wyjątkowego, a wręcz przeciwnie, jedynie udowadniał wszystkim, że jest skończonym dupkiem, ale kłamstwem byłoby powiedzieć, że nie czekał na dzień, kiedy w końcu odważy się to zrobić. Postawić sprawę jasno, powiedzieć wszystko, co leżało mu na sercu od dawna, a wreszcie... uciec. Ta ucieczka śniła mu się po nocach i to zdecydowanie nie były koszmary, a sny, po których potrafił budzić się w domku na plaży rozczarowany, że wciąż tam jest. Wiedział, że sam wybrał sobie takie życie, ale nie do końca uważał to za odpowiedni wybór. No dobrze, wiedział już od dawna, że tamten wybór był fatalny, a wyprowadzka do LA naprawdę sprawiła, że odżył. Jakby nagle wszystkie jego problemy albo przynajmniej większa ich połowa, ot tak zniknęła.
Ściągnął go tu brat, chociaż na dobrą sprawę kiedy usłyszał o podupadającej na zdrowiu babci, nie potrzebował, by ktokolwiek go przekonywał. Pani Westfield była chyba jedyną kobietą na świecie, której Ben naprawdę bał się rozczarować czy zasmucić, a perspektywa tego, że coś mogło jej się stać i to podczas kiedy on będzie setki kilometrów dalej sprawiała, że jego żołądek momentalnie zawiązywał się w supeł. Oczywiście, to nie tak, że nie bolało go porzucanie pracy, bo jego kariera rozwijała się naprawdę świetnie, a życie wreszcie nabrało tempa, ale... były rzeczy ważne i ważniejsze, tego zawsze uczyła go kobieta. I to właśnie dlatego, chociaż nie ukrywał, że był przerażony myślą powrotu tutaj na stałe, oto zjawił się w mieście, w którym spalił za sobą większość mostów. Na ten moment nawet nie miał tu znajomych, którzy chcieliby go widzieć i pozwolili przespać się na swojej kanapie, aż sobie czegoś nie wynajmie, więc to, dokąd skierował swoje kroki było raczej oczywiste. Pod drzwiami domu Chandlera zjawił się dość wcześnie rano, okularami przeciwsłonecznymi maskując worki pod oczami, pozostałość po ostro zakrapianej ubiegłej nocy. Prosto z imprezy pojechał na samolot i choćby stanął na głowie, raczej nie dało się tego ukryć... ale próbował, okej? Zadzwonił do drzwi, a kiedy te się przed nim otworzyły, posłał bratu jeden ze swoich filmowych uśmiechów. - Tęskniłeś?

chandler westfield

[chandler westfield]

Cytuj

Post (23 cze 2021, 14:20)

2

outfit

Plan na ten dzień był w zasadzie bardzo prosty: sprzątnąć ogród. W ostatnim czasie tyle siedział w pracy, że nie miał nawrt czasu skosić, przyciąć krzewy czy pozbierać gałęzie, które opadły na trawę w reakcji na mocniejsze wiatry. Cały tył jego domu wyglądał jak istny obraz nędzy i rozpaczy i nawet kot Chandlera, Loki, nie był zbytnio zainteresowany wyglądaniem przez okna wychodzące na tę część posesji. Było się czego wstydzić i dlatego też Chandler się wstydził bardzo mocno. Po powrocie z sądu i przedstawieniu aktu oskarżenia przeciw jednemu z zatrzymanych ostatnio mężczyzn, podejrzanych o zamordowanie siedemnastolatki powrócił do domu. Szybki prysznic, jeszcze szybszy obiad i przebranie się w wygodniejsze ubrania, dokładnie w takiej kolejności. Potem miał jeszcze zadzwonić do babci i pojechać z zakupami, które obiecał jej zrobić, ale to był plan na wieczór. Teraz, z sekatorem w dłoniach ruszył za dom, gdzie rozpoczął swoją nierówną walkę. Miał tutaj za parę dni, z okazji święta niepodległości, zorganizować grilla, skromnego co prawda, bo dla siebie i babci wyłącznie, ale uważał, że liczył się gest. Jasne, chciałby zabrać tutaj również Rose, ale był pewien, że by go wyśmiała, gdyby jej to zaproponował. Skrupulatnie swój żal na cały świat przelewał na biedne drzewa i krzewy, które zadręczał sekatorem, kiedy usłyszał dzwonek do drzwi. Gości się nie spodziewał, nie podejrzewał też, że to jakaś paczka, bo nic ostatnio nie zamawiał, stąd też porzucił swój sprzęt i ruszył do wejścia.
Trochę nawinie, jednak bez sprawdzenia otworzył drzwi i poczuł się odrobinę tak, jak gdyby spoglądał na swoje odbicie lustrzane. Trochę brzydsze i w okularach, ale jednak. — Kogo moje oczy widzą? — zapytał z niedowierzaniem. Ostanie czego się spodziewał, to że Bentley zdecyduje się na przyjazd do Monterey. Tak bardzo się przecież zarzekał, że nic go tutaj na nowo nie ściągnie, a tu proszę. W momencie, gdy mówił mu o chorobie babci sądził, że raczej będą to weekendowe odwiedziny. Weekendem dzień dzisiejszy jednak nie był, a on jednak stał przed Chandlerem. W końcu starszy z braci zrobił miejsce w drzwiach i wpuścił do środka Bentley’a, spoglądając na niego z szeroko uniesionymi brwiami. — Co się sprowadza? I czy to moje plany co do grilla z okazji dnia niepodległości? — jeżeli rzeczywiście planował zostać tutaj aż do czwartego lipca to cóż, musiał liczyć się z tym, że przyjdzie mu zapracować na swojego burgera.

bentley westfield

[bentley westfield]

Cytuj

Post (24 cze 2021, 12:04)

Jego plan na ten dzień był zgoła inny, bo w zasadzie Bentley chciał po prostu dolecieć do San Jose, a później przetransportować się jakoś do Monterey, co w jego wypadku pewnie nie miało być najprostsze bez samochodu, bo przecież nie miał zamiaru korzystać z transportu publicznego. Co to, to nie, on swojego tyłka nie woził w takich przypadkowych pojazdach jak pociąg czy autobus, jeszcze wśród wszystkich innych tutejszych mieszkańców. No przecież to by był dla niego jakiś dramat. Skończyło się na tym, że zapłacił za taksówkę (która na takim dystansie nie była tania), która z lotniska zawiozła go pod sam dom brata. Nie wysilił się specjalnie w tej podróży, a mimo to naprawdę czuł się zmęczony, gdy zapłacił i wysiadł z auta. Może wydanie takiej sumy pieniędzy odebrało mu trochę chęci do życia przeznaczonych na dzień dzisiejszy? Nie wiedział, ale na pewno czuł, że potrzebuje się położyć i odpocząć na wygodnej kanapie w skromnym salonie Chandlera; kiedy ostatni raz go odwiedzał, była tak wygodna, że nawet mikroskopijna w jego odczuciu wielkość domu nie stanowiła dla niego żadnego problemu. Tym razem także nie miał zamiaru wybrzydzać, skoro poza miejscówką brata nie miał się właściwie gdzie podziać w Monterey, w którym... no cóż, większość znajomych twarzy nie była już do niego nastawiona przyjaźnie.
Po tym, jak kilka miesięcy temu uciął wszystkie bliższe relacje poza bratem i jedyną przyjaciółką, Chandler był właściwie ostatnią osobą, która mogłaby przygarnąć go pod swój dach bez zająknięcia. Potrzebował tej pomocnej dłoni ze strony brata, chociaż nie miał zamiaru za bezcen koczować u niego nie wiadomo ile. Priorytetem było dowiedzenie się co z babcią, pomoc jej, a dalej rozpoczęcie nowej pracy - później mógł się zastanowić nad czymś swoim... znowu. Gdyby wiedział, że wróci tutaj tak szybko, na pewno nie sprzedałby swojego domu, który wprawdzie przez ostatnie lata i tak stał pusty, gdy Bentley stale lawirował między Los Angeles, a Monterey, a który w tym momencie byłby idealny dla niego. No ale niestety, jego posiadłość miała już innego właściciela i niewiele wskazywało na to, że da się coś w tej kwestii zmienić. - Ciebie też dobrze widzieć, braciszku - mruknął i ignorując jego zdziwienie, podszedł do niego w celu szybkiego uściśnięcia go na powitanie. Jeśli choć minimalnie czuć było od niego alkohol, kiedy wylatywał z LA, teraz wszystko tłumiły już perfumy, a jedynie worki pod oczami mogły zdradzić, że nie spał przez większą część nocy. - Nie to mnie przekonało, ale teraz uważam, że decyzję podjąłem niezłą - uznał, wzruszając ramionami i wtaszczył walizki do środka. - Mam nadzieję, że nie przeszkadza ci, że chciałbym zostać na trochę. No wiesz, zanim nie znajdę czegoś swojego... - zerknął na niego, kiedy w końcu na dobre znalazł się w środku i zdjął z nosa okulary. Noszenie ich w pomieszczeniu byłoby przecież idiotyczne, nawet on zdawał sobie z tego sprawę. Jedynym minusem było jednak, że brat mógł dokładnie mu się teraz przyjrzeć i wyczytać z jego twarzy reakcje na ewentualne pytania, które pewnie już narodziły się w jego głowie.

chandler westfield

[chandler westfield]

Cytuj

Post (24 cze 2021, 12:18)

Z całym szacunkiem do brata, jednak był ostatnią osobą, której się dzisiaj spodziewał. Prędzej podejrzewał, że sąsiad wpadł zapytać jakiego sprzętu używa do skracania gałęzi. Nie był to jednak pan z domu po prawej, a ktoś, z kim dzielił macicę mamy nim przyszło im po dziewięciu miesiącach spędzonych ze sobą przyjść na świat. Spojrzał na walizki, a następnie na wory pod oczami brata. — Widzę, że zabrałeś ze sobą dwie torby od Diora — mruknął ironicznie, zaraz zabierając od niego jedną z walizek. Skoro tak wyglądał, to nie mógł mieć zbyt spokojnej nocy, a to oznaczało, że jakieś resztki współczucia względem Bentleya odezwały się u niego. — Masz szczęście, ostatnio skończyłem remontować sypialnię gościnną — przyznał, a po chwili ruszył na piętro, gdzie pokazał młodszemu bratu pokój, który mu przysługiwał. Miał nadzieje, że na tyle doceni jego gest, że zdecyduje się na zachowywanie w sposób cywilizowany, a nie jak zwierzę wypuszczone z klatki. Nie wiedział jak jego praca miała na ten moment wyglądać, ale Chandler codziennie jeździł do San Jose, co zdecydowanie nie było łatwym zajęciem. Ani też przyjemnym. Tliła się więc w nim resztka nadziei, że Bentley nie będzie się tłukł po nocy, bo jeśli tak miało to wyglądać, to Chandler miał go zabić, a potem przygotować akt oskarżenia samego siebie.
Bardzo sprawnie pokazał bratu gdzie cos jest, także łazienkę, która miała być tylko dla niego w tej sytuacji, po czym powrócił na dół, gdzie w kuchni nalał sobie wody. Leniwie zerknął na Lokiego, który był wyraźnie skołowany faktem dwójki takich samych osób w jednym pomieszczeniu. — Lokiego jeszcze nie poznałeś, więc oto on. A teraz przebieraj się, idziemy sprzątać ogród, bo nawet nie ma miejsca na grilla tam — jeśli Bentley sądził, że przyjeżdżając tutaj spotka się tylko z uśmiechem, uściskami i możliwością leżenia na kanapie, to bardzo mocno się mylił. Ruchem głowy Chandler wskazał na okno, za którym widać było ogród, w którym powoli dało się dostrzec coś poza krzakami. Miał nadzieję dzisiaj to uporządkować i jeśli dobrze pójdzie i brat zdecyduje się mu pomóc, to może rzeczywiście jeszcze wieczorem mieli mieć szansę usiąść na leżakach i odetchnąć.

bentley westfield

[bentley westfield]

Cytuj

Post (24 cze 2021, 12:59)

Niespodzianka, którą okazywał się jego przyjazd, była w pełni zaplanowana, a Ben celowo nie powiadomił o swoim powrocie nikogo z tutejszych, chociaż lista osób do poinformowania czy tak, czy tak byłaby bardzo krótka. Tego, że w najbliższym czasie będzie musiał powrócić do Monterey na pewien czas Bentley nie przewidział nawet w najodważniejszych przewidywaniach, a kiedy zrywał relację za relacją przed swoim wyjazdem, nie sądził, że przyjdzie mu to w najbliższym czasie w jakikolwiek sposób odczuć. Sądził, że zanim wróci do miasteczka na dłużej, niż kilka świątecznych dni, miną długie lata, jeśli nie dekady. W Los Angeles naprawdę zaczął żyć, a swoją przeprowadzkę na stałe, bez tego latania w tę i z powrotem, uważał za absolutnie najlepszą decyzję spośród wszystkich podjętych w przeciągu ostatnich lat. Szkoda tylko, że przewrotny los postanowił mu pokazać, że jego plany to jedno, a obowiązki... cóż, stanowią zupełnie odrębny temat i mogą pokrzyżować nawet najbardziej dopracowane plany. Zdrowie bliskiej mu osoby było jednak zgoła ważniejsze, niż to, że w mieście aniołów miał swój świat i swoje kredki. Nie był pięciolatkiem, wiedział doskonale, że czasami trzeba było porzucić to co przyjemne i wygodne, na rzecz tego co było po prostu odpowiednie i w finalnym rozrachunku, o wiele bardziej wartościowe. - O nie, kochany. Jest to Gucci - odparł momentalnie, chociaż zdołał po jego słowach najpierw wywrócić oczami. Niestety, nie był make up artist i nie potrafił zamaskować podkrążonych oczu niczym profesjonalistki z YouTube'a, a więc Chandler był skazany na oglądanie go w takim średnio miłym dla oka stanie. - Byłem nastawiony na kanapę, ale skoro oferujesz coś więcej... - Nie miał zamiaru protestować, jeśli Chandler miał w ofercie sypialnię. Sofa może i była dostatecznie wygodna, ale na pewno nie była łóżkiem, które nawet będąc nieco twardszym na pewno miało zagwarantować mu więcej komfortu. No i miał mieć swój pokój! Przez chwilę poczuł się z tego powodu podniecony niczym nastolatek. Wniósł wszystko na piętro i na moment przysiadł na łóżku, rozglądając się na boki. Podobało mu się tutaj, w jakiś dziwny, małomiasteczkowy sposób naprawdę to pomieszczenie było urocze. Zanim jednak dał sobie rozpłynąć się nad tą myślą, uciął wszelkie rozważania w tym kierunku. To wszystko, włącznie z jego pobytem tutaj, było chwilowe i przejściowe. - Hej, Loki. Gdzie twój tesserakt? - zagadnął do kota, który zdawał się zupełnie niczego nie rozumieć. Nie był tym specjalnie zdziwiony; od zawsze wolał psy i uważał je za mądrzejsze, chociaż tym wolał się z bratem jednak nie dzielić. - Chcesz powiedzieć, że mam coś robić z tobą teraz? Zwariowałeś... - westchnął przeciągle i, czując się już zupełnie jak u siebie, ruszył do lodówki, z której wyjął sobie piwo. Gdzieś już na pewno była dwunasta... - No dobra. Tylko daj mi jakieś buty, nie mam nic, co mogę zniszczyć - mruknął, wciąż lekko niezadowolony i zrzucił z ramion kurtkę. Kupił ją dopiero co i chociaż miał wrodzony gen zakupoholika, nie chciał jej zniszczyć. W promieniu pięćdziesięciu kilometrów nie znajdował się żaden porządny sklep, w którym mógłby kupić nową... Reszta musiała zostać; gorszych ubrań ze sobą chyba nie przywiózł. - Co chcesz tam sprzątać?

chandler westfield

[chandler westfield]

Cytuj

Post (24 cze 2021, 13:10)

Nie podejrzewał, że łatwo będzie przekonać mu brata do tego, aby pomógł, ale też nie sądził, że odegra tutaj scenę bycia gwiazdką. Westchnął zmęczony, bo naprawdę nie miał siły na użeranie się z nim, skoro czekało go dzisiaj jeszcze sprzątanie ogrodu. I być może początkowo sądził, że pomoc Bena będzie jakkolwiek możliwa, tak teraz obawiał się, że brat bardziej mu wszystko utrudni w kwestii porządków. Już nawet miał mu rzucić, że skoro mu nie odpowiada, to jest w mieście kilka hotelów, ale najwyraźniej nie w głowie było Bentley’owi kłócenie się, skoro w końcu przystał na plan na dzisiejsze przedpołudnie i południe. Z jednej z szafek stojących przy wejściu wyciągnął trochę zniszczone już buty do biegania, które podał bliźniakowi, a następnie podszedł do wielkiego kocura i wziął go na ręce. — Już dobrze, to tylko klon. Rozpoznasz nas po zapachu — zapewnił Lokiego, głaszcząc go przy tym za uchem, dokładnie tak jak lubił. Kociak był dla niego trochę jak dziecko, jak rodzina, której zbyt wiele nie posiadał, tak samo jak przyjaciół. Od kiedy powrócił na stałe do Monterey, raczej ciężko przychodziło mu układanie sobie relacji, a jego myśli wciąż pędziły do Rose, która nieustannie stanowiła pierwszą rzecz o której myślał po przebudzeniu i ostatnią przed zaśnięciem. Poprawił kota na rękach, tak, że siedział teraz na nich niczym prawdziwe dziecko, usilnie ignorując przy tym dźwięk otwieranego piwa. To było jego piwo. Na wieczór, po ciężkiej pracy. Coś czuł, że czeka go bardzo przyjemny czas z bratem pod jednym dachem.
— Trzeba ściąć gałęzie na drzewach, bo za bardzo się rozrosły. No i trzeba przystrzyc krzaki przy płocie, bo tam się dzieje prawdziwe piekło. Poza tym trawa jest do skoszenia i jak to się zrobi, to będzie w zasadzie wszystko — nie miał tam kwiatów, te nie bardzo go interesowały i też nie zawsze potrafił się nimi dostatecznie dobrze zająć, preferował więc rośliny zielone, które trzeba było podciąć i podlać, to tyle. Odstawił w końcu Lokiego na szafkę, z której kociak wskoczył na szafę, a następnie ruszył do ogrodu. — Tylko zamknij drzwi jak wyjdziesz, żeby Loki nie uciekł — poprosił brata, nie chcąc, żeby jego pupilowi coś się stało. Był obecnie jego jedynym przyjacielem i gdyby przez Bentley’a uciekł, to cóż, brat miałby wstęp z powrotem do jego domu dopiero w momencie znalezienia kota. I to żywego.

bentley westfield

[bentley westfield]

Cytuj

Post (24 cze 2021, 13:30)

Miał nadzieję, że jakoś poradzą sobie pomimo różnicy charakterów, bo chociaż tęsknił czasami za byciem czyimś wrzodem na dupie, jednak nie chciał, by to brat był tym, któremu się oberwie. Bentley taki już był - ujmując to ładnie, trudny w obyciu. Nie oznaczało to jednak, że nie miał ani krzty rozumu i nie wiedział, kiedy przekraczał granice. Oczywiście często przychodziło mu zorientować się w tym nieco później, niż by wypadało (jak na przykład teraz, w ogóle nie czuł, że mógł zrobić coś nieodpowiedniego), ale koniec końców często dostrzegał, kiedy zachowywał się jak palant i nawet od czasu do czasu potrafił za to przeprosić. Nie wszystkich i nie w każdej sytuacji, ale Chandler na pewno miał taryfę ulgową od jego odpierdalania, a jeśli już przesadzał, to umiał go przeprosić. Może nie należałoby oczekiwać kajania się za wypite piwo (przecież był niewyspany, skacowany i zmęczony podróżą), ale tliła się jeszcze nadzieja, że okres ich mieszkania ze sobą nie będzie wcale taki zły. Tylko żeby ten plan w pełni wypalił, Benny musiał jeszcze znaleźć sobie kogoś innego, komu mógłby psuć krew i tym samym zatruwać życie. No, ale za dosłownie kilka, może kilkanaście dni miał rozpocząć nową pracę, a więc potencjalnych chętnych pewnie miało się trochę znaleźć. - Ostrzegam tylko, nie wiem, czy pamiętam jeszcze jak to robić. Mówię o gałęziach. Ale jak coś, to trawnik mogę skosić - uznał, chociaż naprawdę liczył na to, że pójdzie im szybko i sprawnie. Cóż, na pewno miało im to zająć krócej, niż gdyby robił to tylko jeden, ale Bentley wciąż uważał, że żaden nie powinien się tym zajmować. Komentarze o tym, że Chandler powinien zatrudnić sobie ogrodnika pozostawił jednak dla siebie, bo już wcześniej widział jego niezadowoloną minę. - Jasne, jasne - mruknął, na chwilę odstawiając piwo. Porzucił swoje buty za drzwiami wnękowej szafy i wciągnął na stopy sportowe, pożyczone przez brata, a zaraz po tym był już w ogrodzie. - To... co to będzie za impreza? - dopytał, póki co idąc za starszym z bliźniaków. Miał nadzieję posłuchać o jakimś większym spędzie, bo jakby nie patrzeć, istniała nadzieja, że znajome osoby z otoczenia brata nie miały go tak bardzo dość, jak jego własne. Przystanął obok niego, bo nie chciał się sam rządzić tutaj, no, i miał jeszcze do wypicia piwo, które miało - a przynajmniej taką miał nadzieję - pomóc mu zwalczyć ból głowy i pobudzić chociaż część chęci do życia.

chandler westfield

[chandler westfield]

Cytuj

Post (24 cze 2021, 13:41)

Trochę nie przewidywał tego, jak miało wyglądać ich wspólne życie tutaj, jak bardzo miał się męczyć, kiedy Bentley poczuje się już pewnie i swobodnie. Wiedział, że prawdopodobnie póki co wciąż się hamował i tylko to sprawiało, że poszedł za nim do ogrodu, ale co miało dziać się dalej? Tylko bóg jeden to wiedział, o ile jakikolwiek oczywiście istniał. Wychodząc do ogrodu rozejrzał się, gałęzi na szczęście nie było nie wiadomo ile na trawniku, bo część z nich zdołał już sprzątnąć, stąd też liczył na to, że pójdzie to naprawdę sprawnie. Miał na swojej działce cztery drzewa, dwa z nich były tak wielkie, że podcinali je specjaliści i było już to zrobione od dwóch miesięcy, dwa pozostałe podcinał sam, przy czym jedno już dzisiaj oporządził. Za drugie miał się zaraz wziąć, dlatego też złapał za drabinę i zabrał ją pod jedno z drzewek, rozstawiając tak, aby stała jak najbardziej stabilnie. Nie uśmiechało mu się spadanie z takiej wysokości z piłką w dłoniach, pewnie by skończył nadziewając się na nią, a to nie brzmiało jak przyjemny plan na przyszłość. — Mam traktorek do koszenia, stoi w garażu, to wystarczy, że nim się przejedziesz — był to jeden z lepszych zakupów, na które Bentley kiedykolwiek się zdecydował, temu nie mógł zaprzeczyć. Kolejnym był kot, ale Loki doskonale wiedział, jak istotny był dla Chandlera. — Poza tym trzeba sprzątnąć tamte krzaki i wyciągnąć spod nich suche gałęzie nim pójdę je strzyc — wskazał głową na rządek roślin, które tylko dzięki regularnemu podcinaniu ich nie rozrosły się jeszcze do irracjonalnych rozmiarów. Liczył na to, że Bentley weźmie z garażu worek i rękawice i pozbiera w momencie, jak Chandler będzie ścinał gałęzie, bo potem praca miała pójść najzwyczajniej w świecie szybciej. Co prawda piwo w dłoni mogło bliźniakowi przeszkadzać, ale kto wie, może posiadał już zdolność trzymania całej puszki w ustach i dawkowania sobie piwa? Wszystko było możliwe, w końcu nie widzieli się już od jakiegoś czasu i mogło kazać się, że Bentley zdecydował się na naukę sztuczek iście cyrkowych. Dokładnie wyjaśnił mu, gdzie co znajdzie, po czym sam wspiął się na drabinę i zabrał za przycinanie drzewa, pozwalając kolejnym mniejszym i większym gałęziom opadać na ziemię. Pewnie powinien upewnić się, że nic nie spada na brata, ale liczył, że jest na tyle rozsądny, żeby nie podchodzić pod drabinę jak widział, że tnie.

bentley westfield

[bentley westfield]

Cytuj

Post (24 cze 2021, 14:53)

Ogrodnik był z niego marny, ale skoro takie były plany brata na dzisiejszy dzień, to kim on był, żeby mu w nie jakkolwiek ingerować? Oczywiście, w dużej mierze wciąż zgodził się na wszystko śpiewająco tylko dlatego, że był tutaj od zaledwie kilkunastu minut i pewnie z dnia na dzień miała przejść mu ochota na robienie czegokolwiek, co jego bliźniak by sobie wymarzył, ale póki urok działał, należało z niego skorzystać i Chandler postąpił całkiem mądrze, zaganiając go do roboty. Był w tym momencie w zasadzie bezrobotny jeśli spojrzeć na niego z punktu widzenia zawodowego, więc co lepszego miał do roboty? Kanapa musiała poczekać, piwo w pewnym sensie także, bo nie, niestety nie potrafił jeszcze pić z butelki bez użycia rąk i bez ryzyka, że się tym wszystkim nie zakrztusi. To wykraczało na ten moment poza pulę jego rozlicznych, niezwykłych umiejętności. - Masz traktor? Serio? Ale super - jego źrenice momentalnie rozszerzyły się tak, jakby przed paroma chwilami wypalił solidnego skręta. Okej, tego się nie spodziewał - sądził, że coś będzie trzeba podciąć, coś wyplenić, ale koszenia na traktorze nie podejrzewałby w najśmielszych snach. Nakręcony (zapewne tylko chwilowo) na ten scenariusz rodem z Fram Life Simulator, momentalnie odstawił butelkę na jakiś stolik albo po prostu na parapet i popędził do garażu, z którego... no cóż, już nie wyszedł, ale wyjechał, wydając przy tym kilka ciekawych dźwięków, które chyba miały oznaczać radość. To był chyba odpowiedni moment, by ktoś go poinformował, że kosiarka nie była traktorem z prawdziwego zdarzenia, chociaż... może lepiej, że nie wiedział i cieszył się jak dziecko, bo to na pewno miało zagonić do pracy. Niemniej jednak, mając na uwadze słowa brata o zbieraniu gałęzi, zaparkował traktor w cieniu i zszedł z niego póki co. - Jest zajebisty - odparł uszczęśliwiony i naciągnąwszy rękawiczki ogrodowe zabrał się za przywracanie porządku pod krzewami. Zmotywowany obecnością tego wspaniałego pojazdu, naprawdę bardzo szybko poradził sobie z zebraniem tego, czego Chandler chciał się pozbyć, do brata wracając już z workiem pełnym suchych gałęzi i innych, dziwnych elementów naturalnego krajobrazu, których pozbyły się rośliny. - Gotowe. Idę jeździć na traktorze - zakomunikował szczęśliwy i odniósł worek tam, gdzie zawsze znajdował się śmietnik przy domu, a za moment jeździł już w te i we wte po podwórku, o wiele bardziej z tego zadowolony, niż gdyby miał pchać kosiarkę. Dobrze, że zanim jego entuzjazm miał przygasnąć, wiele wskazywało na to, że zdoła skończyć i w ogrodzie zapanuje porządek.

chandler westfield

[chandler westfield]

Cytuj

Post (24 cze 2021, 15:03)

Proponując mu koszenie nie podejrzewał, że Bentley wyciągnie z tego aż tyle frajdy. Chyba faktem było, że faceci byli tylko dużymi dziećmi i wystarczyła odpowiednio duża zabawka, aby zabrali się za robotę. Sam też lubił swoją kosiarką jeździć, niemniej, pamiętał wciąż, że to była kosiarka, a nie prawdziwy traktor. Nie zamierzał jednak tej tajemnej wiedzy przekazywać bratu, pewien, że ten o wiele szybciej poradzi sobie z poleconym mu zadaniem w chwili aż takiego entuzjazmu. Co jakiś czas zerkał jednak ze swojej drabiny jak ten sobie radzi, podążając po podwórku to w jedną, to w drugą stronę, a z ust Chandlera nie schodził uśmiech pełen rozbawienia tym, jak wiele frajdy sprawiało to bratu. Sam także zaczął skupiać się na swoim zajęciu, ścinając wszystkie suche, zbyt odstające, niepasujące mu gałęzie, doprowadzając drzewo do względnego porządku, który miał zadowolić babcię, kiedy już przywiezie ją w święto niepodległości do siebie.
Po skończonym zajęciu zszedł z drabiny i ruszył po worek, do którego zaczął pakować wszystko to, co spadło za jego sprawą z drzewa. Potem może mogli zrobić z tych gałęzi jakieś ognisko? Musiał to rozważyć. Na ten moment pozostawały jeszcze krzaki i reszta trawnika i skoro tym drugim zajmował się Ben, Chandlerowi nie zostawało nic, tylko zanieść wszystko na bok działki i powrócić z sekatorem rozmiarów znacznie przewyższającym jego wyobrażenia, kiedy wybrał się po niego do sklepu, po czym, cóż, zabrał się za robotę. Jeden krzak, drugi, przy trzecim coś się poruszyło, co sprawiło, że zatrzymał się na moment i zmarszczył brwi. — Co to ma być… — mruknął bardziej do siebie, niż do brata, pewien, że to jakiś zabłąkany kot, jeż, nic więcej. Nawet nie pomyślał o tym, że może to być skunks, a na jego widok Chandler odskoczył z piskiem pokroju dziewczynki lat siedem na widok pająka w wannie. — Do kurwy nędzy — przed oczami miał już całą scenografię, jak ten nieszczęsny zwierz opryskuje go swoim smrodem i sprawia, że Chandler jest wyeliminowany z życia na kilka długich tygodni, nim cały ten swąd odejdzie w niepamięć. Przerażony poklepał po plecach przejeżdżającego obok brata, a kiedy ten się zatrzymał, wskazał palcem na krzaki przy których zostawił swój sprzęt. — Kurwa, skunks — powtórzył już, spoglądając na Bentley’a wyraźnie spięty. Nie bardzo wiedział, co powinien teraz zrobić i trochę liczył, że jakiś przejaw geniuszu sprawi, że jego bliźniak będzie miał plan na tę sytuację.

bentley westfield

[bentley westfield]

Cytuj

Post (24 cze 2021, 16:36)

Gdyby ktoś mu tego ranka powiedział, że faktyczne wykonywanie przydomowych obowiązków da mu tyle frajdy, pewnie byłby skłonny tę osobę wyśmiać z miejsca. Przecież on nienawidził takich rzeczy, a od kiedy tylko było go na to stać, miał od tego ludzi. Od ogrodu, od sprzątania w domu, od zakupów, od asystowania mu w kancelarii... przecież ten człowiek był na granicy zatrudnienia kogoś od podcierania mu tyłka, a więc jakim cudem w ogóle z takim entuzjazmem właśnie pomagał bratu? Cóż, obecność traktora bezapelacyjnie wygrała, bo prawda jest taka, że Ben nigdy wcześniej nie widział niczego podobnego. Strach pytać jak zachowałby się wywieziony na wieś, gdy ktoś z tamtejszych mieszkańców zaprezentowałby mu traktor z prawdziwego zdarzenia albo kombajn. Oczywiście entuzjazm pewnie umarłby po kilku godzinach góra, ale na początku pewnie popuściłby z fascynacji. Był z niego typowy mieszczuch, który tak wsiąkł w realia Los Angeles, że już pewnie nie pamiętał, jak za dzieciaka z bratem łazili po lasach i polach.
Ogród przy domu nie był jakichś kolosalnych rozmiarów, więc niewiele mu zajęło, by znaleźć się w punkcie, gdzie do końca zostało mu już tylko kilka rundek w obie strony. I pewnie skończyłby wszystko w przeciągu minut, gdyby nie brat, który spanikowany do niego podbiegł. Dobrze, że nie wpadł mu pod koła, bo kto wie, co by się stało, gdyby nie wyhamował. Chyba żaden z nich nie chciałby znaleźć się nagle na planie Oszukać Przeznaczenie. - Co? - spytał, zatrzymując się nagle. Nie usłyszał nic za pierwszym razem, więc czekał, aż ten powtórzy, ale słów, które padły ani trochę się nie spodziewał. Skunks w ogrodzie nie zapowiadał się dobrze, nawet dla takiego Bena, co nie miał za grosz doświadczenia. Widząc panikę na twarzy bliźniaka, zsiadł z kosiarki traktora i zerknął w kierunku, z którego starszy z nich przyszedł. - Jak to, kurwa, skunks? - spytał głupawo, ale właściwie odpowiedź sama ukazała się jego oczom, gdy zwierzę poruszyło się pod krzewem. - Ja pierdole - wycofał się, bo Chandler nie był tutaj jedynym, który nie miał ochoty zostać opryskanym przez zwierzę. Zakupoholizm to jedno, a to, jak trudno było ponoć zmyć z siebie ten smród to drugie i zupełnie odrębne. Nie miałby problemu z wyskoczeniem na zakupy nawet do tego San Jose, ale walczyć z tym czymś na swoim ciele jednak nie miał ochoty. - Słyszałem, że światło je odstrasza... ale chyba bym po kogoś jednak zadzwonił, Chandler - powiedział, a teraz oboje mieli już miny raczej nietęgie. Już mu się nie podobała ta zabawa w ogrodnika.

chandler westfield

[chandler westfield]

Cytuj

Post (24 cze 2021, 16:54)

Było miło, naprawdę było miło przez ten krótki czas, kiedy to zajmowali się tak radosnym zajęciem, jakim było doprowadzanie ogrodu do porządku. Przecież koszenie, skracanie gałęzi, przycinanie krzewów – to wszystko brzmiało jak miłe, przedpołudniowe zajęcie, które potem mogło skutkować naprawdę przyjemnym ogniskiem. Nic jednak z tych rzeczy się nie zapowiadało, bowiem niespodziewany gość skutecznie pokrzyżował im plany. Jak mieli sobie poradzić ze skunksem? Tego nie wiedział. Nie czytał zbyt wiele o zwierzętach tego typu, a co gorsza, nawet nie wiedział jak ten jegomość się tutaj dostał i jak mógł się wydostać. Miał jakąś dziurę w ogrodzeniu? Podkop? Regularnie to sprawdzał, nie chcąc nieproszonych gości na swojej posesji, ale jak widać, nie bardzo to działało, skoro czarno-białe zwierzę siedziało właśnie pod krzakiem i w wyobrażeniach Chandlera już szykowało się do opryskania go. Całkowicie pożałował zdecydowania się na to, żeby w tym momencie zabrać się za sprzątanie. Trzeba było poczekać do następnego dnia, posiedzieć z bratem w środku, zająć się tym nazajutrz, a być może skunks poszedłby w tym czasie terroryzować innych z okolicy. Zamiast tego postawił jednak na postawienie zarówno Bentley’a jak i Chandlera do gotowości walki o to, żeby nie zostać opryskanym. I szczerze, gdyby to od niego zależało, to by rzucił brata jako ofiarę, a sam by zwiał do domu i się w nim szczelnie zamknął, żeby ani skunks ani bliźniak nie zdecydowali się do niego zbliżyć. Choć obawiał się, że ten drugi byłby gotów wybić szybę aby go dopaść.
— Do kogo się dzwoni w takiej sytuacji? Do Boba deratyzatora z Powodzenia, Charlie? — prychnął, bo szczerze nie wiedział co innego by miał zrobić w tej sytuacji. Był naprawdę spięty i zmartwiony całym tym zajściem, dodatkowo nie chciał, żeby ogród zaczął mu śmierdzieć za pięć sekund, skoro za tydzień miała pojawić się w nim babcia. Ostatnie, na co chciał ją skazywać to na skunksi smród unoszący się wszędzie dookoła. — Może jak wrócimy do środka, to sobie pójdzie? — gdyby był skunksem, to właśnie w ten sposób by postąpił. Na ile było to dobre rozumowanie – tego nie wiedział. Był jednak pewien, że podnoszenie i krzyki przy nim przyniosą odwrotny skutek do zamierzonego.

bentley westfield

[bentley westfield]

Cytuj

Post (24 cze 2021, 17:41)

No trzeba przyznać, że nawet Ben z jego niechęcią do jakichkolwiek domowych obowiązków czuł się całkiem nieźle. Dopiero pod koniec koszenia zaczęło mu się trochę nudzić, a przede wszystkim słońce zaczęło mu mocniej przygrzewać w koszulkę, a więc ani frajda z traktorka, ani z nucenia sobie Saturday Night's Alright nie była już tak wielka jak na samym początku. Ale było okej, naprawdę - jak na niego, to radził sobie świetnie i Chandler mógł być z niego dumny. Do czasu. Jeśli bowiem jego braciszek liczył na to, że Bentley własnymi rękami pozbędzie się intruza z jego ogródka, bo zna jakiś ultymatywny sposób na te zwierzęta, to miał go rozczarować. Co lepsze, młodszy z braci był równie niechętny, by się tam zbliżać, a jedyną sensowną opcją dla niego było właśnie zadzwonienie po kogoś, kto profesjonalnie zajmuje się zabieraniem tych stworzeń z ogrodów ludzi postronnych. To, że skunks był tutaj ewidentnie intruzem nie oznaczało, że nie miał prawa egzystować w przyrodzie, prawda? Po prostu... dla wszystkich byłoby lepiej, gdyby zechciał egzystować z dala od posesji jego brata. Nie wymagali przecież wiele, każdemu z ich trójki o wiele łatwiej by się żyło, gdyby zwierzę zechciało po prostu wynieść się stąd na własną rękę. Coś mu jednak podpowiadało, że to nie miało pójść tak prosto. - Jesteś głupi czy co? Są ludzie od tego - jak od wszystkiego w życiu Bena, ale tego także na głos nie powiedział, bo wolał nie umrzeć teraz pod spojrzeniem pełnym pogardy. Jego brat naprawdę był przez większość czasu radosnym słoneczkiem, ale jak już mrużył na ciebie oczy... kto wie, czy przy odrobinie skupienia nie ciskał z nich jakimiś wiązkami laserowymi, które uśmiercały w błyskawiczny sposób jego wrogów z sali rozpraw, zmieniając ich w kupkę prochu? No dobra, Ben zdecydowanie naczytał się za dzieciaka za dużo komiksów Marvela, skoro takie rzeczy przychodziły mu do głowy. Zerknął na skunksa, który o dziwo wydawał się zagubiony i zupełnie niewinny. Ta, jasne. Miło by było jednak mieć za brata jakiegoś superbohatera albo być nim samemu, ale tak się składało, że bracia Westfield potrafili jedynie kopać tyłki w sądzie; żadnych mocy z kosmosu tu nie było, ot, byli po prostu geniuszami z charyzmą na dziesiątym poziomie. - Jasne, tak właśnie robią zwierzęta. Znikają, jak sobie pójdziesz. Wiesz, że on ma tam pewnie jakieś swoje gnia... yyy, no, norę znaczy się? To tak, jakbyś ty miał teraz wziąć swój dom i sobie pójść. Rusz głową - zrugał go nieco, grzebiąc w kieszeni obcisłych spodni za swoim telefonem. Przy pomocy Siri wyszukał głosowo "kto wywozi skunksy?", bo jednak miał trochę brudne ręce od tych gałęzi, liści i opróżniania kosza na trawę w traktorku. - Masz, proszę. To jakaś organizacja od tego. To twój dom, więc ty dzwonisz - zawyrokował, co odrobinę przypominało w tym momencie sytuację z dzieciństwa, kiedy szło się do pokoju nauczycielskiego i mówiło ja pukam, ty mówisz. No, ale swoje zrobił, bardziej pomóc już chyba nie mógł.

chandler westfield

[chandler westfield]

Cytuj

Post (24 cze 2021, 17:55)

Miły dzień bardzo szybko zmienił się w jakiś koszmar, którego żaden z nich nie chciał przeżywać. Nie było jednak w tym momencie wyjścia, trzeba było podejść do tej sytuacji z profesjonalizmem, nawet jeżeli Chandlerowi było bliżej do ucieczki w tym momencie, niż zachowania się jak mężczyzna. Cieszył się, że jazda na traktorze skutecznie zagłuszyła Benowi szansę na usłyszenie jego dziecięcego pisku w reakcji na pierwsze spojrzenie na stworzenie, bo pewnie by nie dał mu teraz żyć. Może i by nawet umarł ze wstydu, tak jak mieli w zwyczaju Simowie. Simem jednak nie był, a człowiekiem z krwi i kości, który chciał pozbyć się skunksa z krwi i kości ze swojego ogrodu. Nie oczekiwał przecież zbyt wiele, prawda? Wystarczyło, żeby ktoś przyjechał i go zabrał, tylko… kto.
Zerknął z mordem w oczach na Bentley’a, czując, że naprawdę jest coraz bliżej złapania za niego i wrzucenia go pod te nieszczęsne krzaki, wprost na skunksa, który by go potraktował na pewno z należytym szacunkiem. Powstrzymał się ostatkiem sił przed rękoczynami i nawet chciał iść do środka po swój telefon, kiedy to brat podał mu swoją komórkę. Nie zwlekając i nie przekrzykując się, kto powinien dzwonić odszedł odrobinę od brata i zwierzęcia, a kiedy głos po drugiej stronie się odezwał streścił całą tę irracjonalną sytuację, która miała miejsce.
Nie wiedział ile rozmawiał, jednak w końcu udało mu się wyjaśnić, że ktoś musi przyjechać TERAZ, bo skunks jest WIELKI. Czy taki w rzeczyeistości był, to nie wiedział, bo nawet nie miał pojęcia jakie były standardowe rozmiary tych zwierząt, widywał je tylko w telewizji i bajkach, a to raczej nie była miarodajna skala. Kiedy jednak skończył rozmawiać wrócił do Bentley’a, starając się zrobić to jak najciszej się dało, aby przypadkiem zwierzęcia nie wystraszyć. — Pan ma być za pół godziny. Obiecał, że go wywiezie gdzieś, ale prosił, żeby pilnować, żeby nie uciekł, bo on nie ma czasu go ganiać po ogrodzie dzisiaj — zastanawiał się, jak zamierzał to zrobić bez szans na opryskanie całego ogródka, ale już nie zagłębiał się w jego techniki pracy w rozmowie telefonicznej. Sam również nie lubił, kiedy ktoś to robił jemu, więc wolał raczej ufać, że skoro jest specjalistą, to zna się na tym co robi.

bentley westfield

[bentley westfield]

Cytuj

Post (24 cze 2021, 18:50)

Koszmar czy też nie, to właśnie było ich życie, ich rzeczywistość, nawet jeśli nie do końca im to odpowiadało. Cóż, z ich dwójki to Ben miał dzisiaj w planach leżeć odłogiem i pachnieć na kanapie, a tu nie dość, że musiał zabrudzić własne ręce pracą w ogrodzie, to jeszcze spotykało ich takie coś. On lubił zwierzątka, naprawdę, pewnie w bio na Tinderze miał nawet emoji pieska i zaznaczone, że jest ich miłośnikiem w zainteresowaniach, ale nigdy nie był fanem jakichś dziwnych zwierząt. Skunks natomiast nie miał nic wspólnego z byciem domowym, czworonożnym pupilkiem zależnym od człowieka. Wydawał się niewinny i zaspany z oddali, ale pewnie gdyby tylko się zbliżyli, okazałby się najprawdziwszym potworem. Bentley nie chciał przeżyć konfrontacji z tym bydlakiem (bo i jemu wydawało się to stworzenie nienaturalnie ogromne), który w tym momencie przypominał mu jakiegoś Thanosa, co to mógłby ich zmieść z powierzchni ziemi przy pomocy jednego pstryknięcia i sprawić, że jego życie w końcu byłoby idealnie wyważone, tak jak wszystko powinno być... na samą myśl o tym wrócił się po swoje piwo na taras i w jeszcze w drodze do kosiarki wyzerował to, co w butelce zostało. To nie była przygoda do przeżycia na trzeźwo. - No to... yy, musimy go chyba otoczyć. Jak Avengersi - zaproponował, spoglądając na Chandlera ze śmiertelną powagą w tym momencie. Nie widział jak otoczyć skunksa, ale na pewno musieli mieć go na oku, a gdyby zaczął uciekać... prawdopodobnie musieliby wtedy zmniejszyć dzielący ich dystans i rzucić cię w pogoń za zwierzęciem. Mieli wiele szczęścia, że był środek dnia, a te paskudy przecież najgorzej buszowały nocą, a więc musiał być nieźle skołowany. - To jak? Wiesz, on się chyba trochę boi. I nie żartowałem wcześniej z tym światłem - przyznał, bo akurat co do tego był zupełnie pewien. Było to nawet dość logiczne, nikt nie lubił świecenia latarką po oczach. - I w ogóle nie odpowiedziałeś mi wcześniej... co do tej imprezy - dodał po chwili, zerkając to na brata, to na zwierzę, jakby to świętowanie dotyczyło ich trójki. Nie żeby to nie było teraz w ogóle istotne w obliczu sytuacji, chociaż... czasami rozproszenie było kluczem.

chandler westfield